៣០ ឆ្នាំ កន្លងហើយ ដែលស្ត្រីចំណាស់រូបនេះបានប្រកបរបរអេតចាយ ដើម្បីចិញ្ចឹមបីបាច់កូនប្រុសស្រី៣នាក់ ឲ្យបានរៀនសូត្រ រៀបការ ព្រមទាំងទិញផ្ទះឲ្យម្នាក់១ខ្នង ។ ប៉ុន្តែ គាត់សុខចិត្តបន្តរស់នៅផ្ទះកញ្ចាស់ពីមុនមកដដែល ។
… ២ថ្ងៃមកហើយ គាត់ពុំបរិភោគបានអ្វីទាំងអស់ វាហាក់ដល់វេលា…. គាត់សង្ឃឹមថា កូនៗអាចមកសួរសុខទុក្ខគាត់ ព្រោះគិតថា ពុំទ្រាំផុតយប់នេះ… ។ គាត់បានទូរស័ព្ទទៅកូនៗទាំង៣ តែពុំបានជួប ព្រោះពួកគេខ្លះបិទទូរស័ព្ទ ខ្លះទៅក្រៅតំបន់សេវា ។ គាត់បានចុចហៅពុំឈប់ឈរ…. ។
ក្រោយពីទាក់ទងពុំបានសោះ ស្ត្រីចំណាស់នេះ ក៏សម្លឹងទៅកាន់ទីឆ្ងាយ…. ទឹកភ្នែកហូររមៀលធ្លាក់លើផ្ពាល់ជ្រីវជ្រួញរបស់គាត់ ។ គាត់ពុំខ្លាចស្លាប់ទេ! តែខ្លាចពុំបានប្រាប់លេខសម្ងាត់នៃកាតឥណទានចំនួន ៣ ដែលទុកឲ្យកូនទាំង៣នាក់ ។
ព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ អ្នកជិតខាងបានឮស្នូរព្រូសពុំឈប់របស់សុនខដែលតែងនៅក្បែរគាត់ ។ ពួកគេសង្ស័យ ក៏នាំគ្នាទៅមើល – លោកយាយបានផុតដង្ហើមបាត់ទៅហើយ ។ ពួកគេចាត់ចែងឲ្យតាមកូនៗមកធ្វើបុណ្យ ។ កូនទាំង៣បានត្រឹមយំបោកខ្លួនជុំវិញក្តារមឈូស ព្រោះតែអ្វីៗបាន….កន្លងផុត ។
ពេលធ្វើបុណ្យសពឲ្យម្តាយរួច ៣ នាក់បងប្អូននាំគ្នាលក់ចោលរបស់របរទាំងអស់ដែលម្តាយបន្សល់ទុក ។
រួចរាល់ ក៏នាំគ្នាទៅបើកលុយ ទើបដឹងថា ខ្លួនពុំដឹងពីលេខសម្ងាត់ ។ ក៏ពិភាក្សាគ្នា «ប៉ាន់ស្មាន» រកលេខផ្សេងៗ លេខទូរស័ព្ទ លេខអត្តសញ្ញាណប័ណ្ណ…. តែខុសទាំងអស់ ។
ឃើញសភាពបែបនេះ ចៅកំព្រាដែលនៅជាមួយយាយ បានសួរថាៈ «យ៉ាងម៉េច! ពូមីងចង់ដឹងលេខសម្ងាត់មែនទេ?» កូនទាំង៣ឆ្លើយព្រមៗគ្នា «ពិតមែន! តើលេខអ្វី?» ។
ចម្លើយៈ វាជាថ្ងៃដែលនាំឲ្យមានពួកពូមីងហ្នឹងណា៎! អ្នកទាំង៣បន្តប្រកែកគ្នាពីៈ ថ្ងៃបុណ្យកំណើតរបស់ស្ត្រីជាម្តាយ! ៕
